يکي از آفات زبان که از رذايل اخلاقي به شمار مي‌رود و انسان را از راه خدا دور مي‌سازد، نمّامي و سخن‌چيني است. سخن‌چيني يعني پشت سر ديگران سخن گفتن و عيبجويي كردن و به دنبال برملا كردن عيوب ديگران بودن و حرف را از محفلي به محفل ديگري برده و سخنان را پخش كردن.
قرآن كريم در نکوهش سخن‌چيني مي‌فرمايد:
"وَيلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَه؛ (1) واي بر هر عيب جويِ سخن چين."
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند:
" اَلا اُنَبِّئَکُم بِشِرَارِکُم قَالُوا بَلَي يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ المَشَّاءُونَ بِالنَّمِيمَةِ المُفَرِّقُونَ بَينَ الاَحِبَّةِ البَاغُونَ لِلبُرَآءِ المَعَايِبَ. " (2)
«آيا مي‌خواهيد شما را به بدترين افراد در ميان شما آگاه کنم؟ عرض کردند بلي اي رسول خدا . حضرت فرمودند: بدترين افراد آنهايي هستند که به سوي سخن چيني مي‌روند، کساني که ميان دوستان جدايي مي‌افکنند و در جستجوي عيب براي افراد صالح و پاکدامنند.»
ايشان در جاي ديگري مي‌فرمايند:
"لا يَدخُلُ الجَنَّةَ نَمَّامٌ" (3)؛ سخن‌چين وارد بهشت نمي‌شود.
