نظرات ياداشت هوش مصنوعي

+ اميرحسين

منطق گزاره‌اي هستي شناسي بسيارمحدودي دارد و فقط براي دنيايي که شامل حقايق باشد، تعهد قبول مي‌کند و اين امر بازنمايي مسائل ساده را نيز مشکل ساخته است.

منطق مرتبه اول (First-Order_logic) تعهدات هستي شناسانه قوي‌تري را نسبت به منطق گزاره‌اي ايجاد مي‌کند

اجزايي که در اين منطق وجود دارند:

اشياء(s): مردم، خانه‌ها، اعداد، تئوريها، رنگها، بازيهاي بيس‌بال، جنگلها، کشورها...
روابط(Relations): برادرِ، بزرگتر از، داخل، قسمتي از، رنگ ...دارد، بدهکار است، اتفاق افتاد بعد از...
خواص(Properties): قرمز، گرد: غيرواقعي، رسمي...
توابع(Functions): پدرِ، بهترين دوست، يکي بيشتر ‌از، نوبت سوم...

ما ادعا نمي‌کنيم که دنيا واقعاً از اشياء و روابط بين آنها ساخته شده است، بلکه اين جداسازي به ما کمک مي‌کند با بهتر در مورد دنيا قضاوت کنيم.

1)منطق مرتبه اول قادر است تا حقايقي را در مورد تمام اشياء جهان بيان دارد.
2)اگرچه منطق مرتبه اول، موجوديت اشياء و روابط آنها را ممکن مي‌سازد، اما هيچ تعهد هستي‌شناسي را براي چيزهايي مثل طبقات، زمان و حوادث قبول نمي‌کند.
3)منطق مرتبه اول از اين نظر جهاني است که قادر است تا هر چيزي را که قابل برنامه‌ريزي باشد، بيان کند.

نحو و معاني:

منطق مرتبه اول جملاتي دارد، اما همچنين واژه‌هايي term نيز دارد که اشياء را بازنمايي مي‌کنند.

سيمبول‌هاي ثابت، متغيرها و سيمبول‌هاي تابع براي ساخت واژه‌ها استفاده مي‌شوند، و
کميت‌سنجها و سيمبولهاي گزاره‌اي براي ساخت جملات به کار برده مي‌شوند.

تعريف دقيق هر عنصر به صورت زير است:

سيمبولهاي ثابت (Constant Symbols):
يک تفسير مي‌بايست معين کند که کدام شيء توسط کدام سيمبول ثابت در اشياء ارجاع داده مي‌شود.
هر سيمبول ثابت، دقيقاً به اسم يک شيء نامگذاري مي‌شود، اما تمام اشياء نيازي به داشتن نام ندارند و بعضي از آنها مي‌توانند چند اسم داشته باشند.

سيمبولهاي گزاره (Predicate Symbols):
يک تفسير معين مي‌کند که يک سيمبول گزاره به يک رابطه ويژه درمدل رجوع مي‌کند.

سيمبولهاي تابع (Function Symbols):
بعضي از روابط تابع هستند، بدين معنا که هر شيئ دقيقاً به شيئ ديگري توسط رابطه رجوع مي‌کند.

ترم‌ها (Terms):

يک ترم، يک عبارت منطقي است که به يک شيئ رجوع مي‌کند.
معاني رسمي ترم‌ها بسيار صريح است. تفسير، يک رابطه تابعي ارجاع داده شده توسط سيمبول تابع، و اشياء ارجاع داده شده توسط واژه‌ها را اختصاص مي‌دهد که آرگومان‌هايش هستند. از اين رو، تمام ترم به شيئ رجوع مي‌کند که به عنوان (n+1) امين مدخل در آن tuple در رابطه‌اي که اولين n عنصر آن اشياء ارجاع شده توسط آرگومان‌ها هستند، ظاهر مي‌شود.