انتخاب
پس از آنکه عملگر Fitness بر روي جمعيت فعلي انجام پذيرفت ، عملگر Selection کار خود را آغاز مي کند . وظيفه اين عملگر انتخاب کروموزوم هايي از ميان جمعيت فعلي براي ترکيب شدن مي باشد . عملگر Selection از مقادير توليد شده براي هر کروموزوم توسط عملگر Fitness در مرحله قبل استفاده کرده و از ميان جمعيت ، کروموزوم هايي را براي ترکيب شدن انتخاب مي کند . کروموزوم هاي با مقدار Fitness بيشتر شانس بيشتري براي انتخاب شدن خواهند داشت. در صورتي که تعداد جمعيت K کروموزوم باشد ، جمعيت مياني حاصل از اعمال عملگر Selection نيز بايد K کروموزوم داشته باشد . اين بدان مفهوم است که کروموزوم هاي بهتر در جمعيت مياني ممکن است چند بار تکرار شوند .
روش هاي مختلفي براي انتخاب کروموزوم ها وجود دارد . يکي از معمولترين روش ها روش رقابتي مي باشد . در روش رقابتي دو يا چند کروموزوم را به طور تصادفي انتخاب کرده و از ميان آنها کروموزومي که Fitness آن بهتر از ديگر کروموزوم هاي انتخاب شده باشد ، انتخاب مي شود . اين عمل به تعداد کروموزوم هاي جمعيت اوليه انجام مي شود .
محصول نهايي عملگر انتخاب جمعيت مياني مي باشد که از اين جمعيت در مراحل بعدي استفاده خواهيم کرد .
ادغام
پس از انجام دو مرحله فوق ، شرايط براي ترکيب کروموزوم ها با يکديگر مهيا شده است . عملگر Crossover از کروموزوم هاي جمعيت مياني استفاده کرده و آنها را با هم ترکيب مي کند . عملگر Crossover با اين اميد اقدام به ترکيب کروموزوم ها مي کند که شايد کروموزوم فرزند حاصل از ترکيب دو يا چند کروموزوم پدر بهينه تر باشد .
ادغام کروموزوم ها نيز روش هاي مختلفي دارد که از اين ميان سه روش از محبوبيت بيشتري برخوردارند :
